19/3/10

Máscaras


"Todo lo que es profundo gusta de enmascararse, y las cosas más profundas odian hasta la imagen y la semejanza. ¿No sería tal vez el contraste la verdadera forma de vestido que preferiría el pudor de un Dios? He aquí una pregunta bien importante, y sería curioso que ningún mítico hubiera hecho tal tentativa. Hay procedimientos tan delicados, que se obra muy sabiamente escondiéndolos bajo una máscara de brutalidad para hacerlos incognoscibles; hay acciones inspiradas de tanto amor y de tan exuberante generosidad, que sería necesario hartar de palos a quien hubiere sido testigo ocular de las mismas; con esto se enturbiaría su memoria. Y aun algunos conocen el arte de enturbiarse a sí mismos la memoria y de maltratarla, para vengarse de este único cómplice de sus acciones. Es muy ingenioso el pudor. Y no son las cosas peores aquellas de que se tiene más vergüenza; detrás de una máscara no hay sólo perfidia, también puede haber bondad astuta. Yo me imaginaría a un hombre pudoroso como un tesoro precioso y frágil que atravesara por el mundo encerrado en una gran cuba de vino; así lo exige la delicadeza del pudor. Un individuo, cuyo pudor es profundo, halla sus destinos y sus más importantes resoluciones en caminos inaccesibles para los demás, y cuya existencia ignoran hasta sus amigos más íntimos; les oculta sus peligros mortales y también la reconquistada seguridad de vida. Semejante ser misterioso, que instintivamente se sirve de la palabra para callar y para disimular, y que es inagotable en medios de sustraerse a las respuestas, quiere y procura que en lugar de su persona se imprima su máscara en la mente y en el corazón de sus amigos; y aun suponiendo que no quiera, algún día verá que su máscara existe y que es bien que exista. Toda mente profunda necesita de una máscara; en torno de una mente profunda se va formando sin cesar una máscara, gracias a la interpretación constantemente falsa y superficial de todas sus palabras, de todos sus pasos, de toda señal de vida que de él emane."








Más allá del bien y del mal (Jenseits von Gut und Böse. Vorspiel einer Philosophie der Zukunft; traducción por Pedro González Blanco), cap.2, af. 40, Friedrich Nietzsche, 1886

4 comentarios:

  1. Pero ¿una máscara que te disfrace o una máscara cual barrera que te proteja y dificulte ver con claridad lo que hay al otro lado?
    Sí a ser reservado, a tener secretos solo desvelables, quizá, a personas muy elitistas de tu vida; pero no a transformar la verdad de tu personalidad.

    Muaaa^^

    ResponderEliminar
  2. Potser el fet de que les coses de valor ens resultin tan inaccessibles degut a les màscares és el que ens fa que els donem el valor que mereixen, a part de que també hi ha cert punt de seducció en aconseguir accedir a l'esséncia de quelcom enmascarat (el fet d'anar "despullant" les capes que cobreixen quelcom que desitgem, fa que entrem en un extrany joc d'atracció que va fent els lligams més forts a mesura que es va creixent en mesura el nivell d'esforç per accedir-hi i ens anem acostant a allò que desitgem).
    Les coses que es presenten tal qual són, corrent molts cops el risc de caure en lo banal per resultar d'accés massa fàcil (ens resulten avorrides, no ens presenten cap repte).

    ResponderEliminar
  3. pd: et comento des del meu compte de gmail que des d'aqui timofónica no em deixa fer servir el de wordpress.

    ResponderEliminar
  4. L'esperit lliure. El pont al superhome. Un dia ja no caldran màscares per a evitar la molèstia dels viel-zu-viele.

    ResponderEliminar